ทะลุมิติไปเป็นฮองเฮา พร้อมระบบเชฟเทพนักปรุง

ต้องอ่านแบบไม่คิดอะไรอะ ค่อนข้างเป็นนิยายเพ้อเจ้อ มั่วๆ อะไรก้ไม่รุ้ นางเอกไม่เหมือนนักฆ่า เหมือนเด็กผู้หญิง เป็นโรคเด็กม.2 บ้าบอ นักฆ่าอะไรไม่ฆ่าคน ซุยมาก นึกว่านิยายทำอาหาร ป่าวเลย เทียวตะลอนๆ ไปไหนต่อไหน เจอเหตุการณ์ ที่คนปกติไม่น่าเจออ่ะ แล้วอิฮูหยินอ่ะน่ารำคาญมาก เค้ามารักษาพ่อผัวให้ ก้ทำเป็นโหด ทำไมเอ่ย เป็นบ้าอิเพิ้ง สมควรตายทั้งครอบครัว 

เรื่องนี้แต่งจบหรือยังครับ

ถ้าจบอยากให้แปลเพิ่มขึ้น

สนุกดีนะคะ แต่แอบขัดใจนิดนึง ว่าเป็นฮองเฮาเนี่ยไม่มีใครรู้จักเลยหรอ ไปที่ไหนก็โดนรังแกง่ายๆ ก่อนเข้าวังก็ลูกเสนาบดี แต่ลูกขุนนางด้วยกันไม่รู้จักนางเลย เฮ้อ

อยากให้แปลวันละหลาย ๆ ตอน ท่าทางน่าจะยาว

สนุกดีน่ะ อ่านแบบไม่ต้องคิดอะไรมาก เพราะการทะลุมิติก้อไม่มีเหตุผลมารองรับอยู่แล้ว นิยายแนวนี้เกร่อไปหมด ความแตกต่างของเนื้อเรื่องก้อตามแต่คนแต่งจะพาไปบางเรื่องสนุกจนอ่านจบบางเรื่องก้อต้องทิ้งไป เริ่องนี้อ่านไปแล้วกเกือบร้อยตอนก้อโอเคอยู่ นางเอกสวยเก่งฉลาดแต่ด้วยความที่มาจากปัจจุบันก้อตามเล่ห์คนยุคโบราณไม่ทันหรอก คนยุคใหม่โง่กว่าคนยุคเก่าเยอะและยิ่งในวังด้วยแล้วฆ่าคนแบบไม่ทิ้งร่องรอยจริงๆ แล้วด้วยตัวนางเอกเป็นนักฆ่ามาก่อนก้อไม่แปลกที่จะตามเกมไม่ทัน เพราะสังคมที่เธอจากมาเรียบง่ายทำตามคำสั่งเอาชีวิตรอดจากภารกิจให้ได้และทำทุกอย่างเพื่อบรรลุเป้าหมาย ง่าย ๆ แบบนั้นเลย ส่วนพระเอกก้อซึนได้โล่ เก่งจริงฉลาดจริงแต่นางเอกคนเก่าทำไว้เยอะการที่จะสลายเรื่องราวเก่า ๆ คงต้องใช้เวลา เราว่าโอเคน่ะอยู่ ๆ จะให้แกตกหลุมรักเลยคงไม่ใช่ ลูกชายน่ารักมาก แต่เรายังงงกับการเรียกพี่เขยของน้องสาวนางเอกดูจะง่ายไปหน่อย ยังไงพระเอกก้อเป็นฮ่องเต้ อยากให้อัพให้มากตอนขึ้นน่ะ