เรื่อง ยอดหมอหญิงเทพโอสถ
“รีบไป!”
“รุ่ยเอ๋อร์ เจ้าต้องพาเี่ยนเอ๋อร์หลบีไปต้าิ ชีวิตเี่ยนเอ๋อร์คงต้องฝากฝังไ้กับเจ้าแล้ว!”
“ไป! นี่เป็นรับสั่งเสด็จพ่อ รีบไปเดี๋ยวนี้!”
……
้าัตลบอบอวลไปด้วยฝุ่นหมอกควัน ข้าศึกที่แข็งแกร่งกำลังไล่ตามมา
ฮ่เ้แห่งจักรวรรดิต้าิกำลังสู้รบกับศัตรูทีู่่ไม่ไกล พระองค์ยืนหยัดต่อสู้เพียงคนเดียวกับศัตรูมากมายนับไม่ถ้วน ร่างกายบาดเจ็บสาหัส
เด็กู้หญิงคนหนึ่งที่มีอายุเพียงแค่แปดปีถูกเสด็จี่ที่มีอายุมากกว่านางสองปีโอบกอดไ้ในอ้อมแขนอย่างเียวแน่น พระหัตถ์บดบังดวงตา นางจนมองไม่เห็นอะไรทั้งสิ้น ได้ยินเพียงแค่เสียงตึงเครียดจากาปะทะอาวุธที่ดังู่ไม่ไกล
เสด็จี่าาอุ้มนางอย่างสุดชีวิตเพื่อที่จะวิ่งไปทางทิศใต้ ไม่ช้า็ได้ส่งมอบนางให้กับคนคนหนึ่ง “กู้หนานเิ ดูแลน้องสาวข้าให้ดี! ”
“องค์รัชทายาท ท่านิอาจเาีิไปทิ้งเป่าๆ ได้!”
“ข้าคือองค์รัชทายาทแห่งต้าิ ข้าจะไม่มีวันละทิ้งหน้าที่อย่างเด็ดขาด บ้านเืงประสบปัญาข้าแบกรับไ้ ยิ่งฮ่เ้เกิดปัญา ข้ายิ่งต้องแบกรับ เจ้าพาน้องสาวข้าหลบีจากปิงไห่ไปเร็วเข้า!”
เด็กหญิงมองดูุสิ่งุอย่างบริเวณรอบๆ นางตกตะลึงไม่แม้แต่จะเคลื่อนไหว ตกใจจนเปรียบเสืนเป็นคนโง่ไปแล้ว นัยน์ตาเบิกโพลงจ้องมองไปที่เสด็จี่ที่ถือดาบสั้นพุ่งกลับเข้าสู่า ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ
ู้ที่อุ้มนางมุ่งหน้าสู่ทางทิศใต้ เสด็จี่มุ่งไปทางทิศเหนือ นาง่ำหน้าู่บนไ่เขา ไม่พูดไม่จาดูาเงา้าัเสด็จี่ที่่ๆ ไกลไป
ทันใดนั้น!
“ซ่า” เกิดเีัต่อเื่าทิศตะวันไปัทิศตะวันตก ้ไปทั่วทั้งา ลูกศรแหคมลอยมาจากด้านทิศตะวันเจาะทะลุร่างกายเสด็จี่ทันที
เด็กหญิงได้แต่ตกตะลึง ในทันทีทันใดนั้นจึงได้สติึ้มา ตะโกนเรียกร้องด้วยเสียงที่บีบคั้นหัวใจ “ท่านี่…!”
……
กูเฟยเี่ยนเด้งตัวลุกึ้จากเตียงนอนด้วยความรุนแรง ใบหน้าขาวซีดเผือด หัวใจเต้นถี่รัว นางยื่นืไปสัมผัสจึงพบว่าน้ำตาตัวเองไหลอีกเช่นเคย
สิบปีแล้ว นางมักจะฝันถึงเด็กู้หญิงคนนั้น ึแ้่าุครั้งุคราู้ที่อุ้มเด็กู้หญิงจะแต่างกัน ่าสิ่งที่เืัคือาู่้เพื่อีเาีิรอด
กูเฟยเี่ยนไม่รู้ว่าเด็กู้หญิงคนนั้นคือู้ใด ยิ่งไม่รู้ว่าเหตุใดมักจะฝันถึงนางู่เสมอ
“ต้าิ? ปิงไห่? เสด็จพ่อ…… ท่านี่ กู้หนานเิ? ” นางพึมพำกับตนเอง รู้สึกถึงความคุ้นเคยกับคำเหล่านี้เป็นอย่างยิ่ง
นางาาที่จะนึกถึงาำ ศีรษะ็บังเกิดาาปวดึ้มาอย่างรุนแรง ุสิ่งุอย่างในความฝันเปรียบเสืนกระแสน้ำที่โหมซัด ทั้งศีรษะเต็มไปด้วยความหนักอึ้งราวกับว่าต้องาดึงให้นางจมดิ่งลงใต้น้ำ
กูเฟยเี่ยนไ่ไ สองืกุมศีรษะแ่า เปล่งเสียงร้องมาเีั
“เจ้าคือู้ใดกันแน่?”
“พวกเขาเป็นใคร?”
“แล้วข้าคือใคร?”
……
เป็นเหืนุครั้งที่ผ่านมา กูเฟยเี่ยนิอาจจดจำสิ่งใดได้เลย ท้ายที่สุด็เจ็บปวดจนหมดสติไป ครั้งหนึ่งในความฝัน ครั้งหนึ่งในาำ ครั้งหนึ่งกับความเจ็บปวด โชคดีที่นางไม่ได้หลงลืมความฝันและัคงจดจำชื่อเหล่านั้นได้
ในช่วงเวลาบ่าย กูเฟยเี่ยนตื่นึ้มา
นางเดินจากห้องพบว่าทั้งภูเขาเต็มไปด้วยทุ่งสมุนไพร แสงแดดอันอบอุ่นส่องกระทบภูเขา ภายในอากาศล้วนอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมจรุงใจสมุนไพร ป่าเขาแห่งนี้มีชื่อว่าแดนสวรรค์ปิงไห่ ตัดขาดจากโลกภายนอก อุดมสมบูรณ์ไปด้วยยาสมุนไพรมากมาย
กูเฟยเี่ยนเรียนแพทย์ู่ที่นี่มาตั้งแต่ตอนที่อายุแปดปี นางอาศัยู่กับาา์บนยอดเขา นางเป็นใครมาจากที่ไหนนางล้วนลืมเลือนไปหมดสิ้นแล้ว
ทันใดนั้นร่างหนึ่ง็ปรากฏึ้ในทุ่งสมุนไพรราวกับาความฝัน จากแดนไกาใกล้ ู่ๆ ็มาถึง้า้านาง ู้ที่มาเยือนไม่ใช่คนอื่นคนไกล ท่านคือาา์นางเอง
ท่านแต่งกายด้วยอาภรณ์สีขาว ร่างกายสูงโปร่ง รูปงาม น่าเคารพนับถือเหืนเทพเจ้า ท่านดูอายุไม่มาก แต่ความเหนื่อยหน่ายสามส่วน ความเกียจคร้านเจ็ดส่วนในดวงตาเปรียบเสืนกับู้ที่มีชีวิตู่มาแล้วนับพันปี
กูเฟยเี่ยนไม่ทราบนามท่านู้นี้ ด้วยเพราะท่านชื่นชอบสวมใส่อาภรณ์สีขาว นางจึงเรียกท่านว่าาา์อาภรณ์ขาว
าา์อาภรณ์ขาวจดจ้องมองไปที่นาง ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ “บูรพาัานกาแ่มา วสันตฤดูกลับคืน เสี่ยวเี่ยนเอ๋อร์ข้าอายุเพิ่มึ้อีกหนึ่งปีแล้ว”
กูเฟยเี่ยนไม่ได้พูดถึงเรื่องราวฝันร้าย ในช่วงสิบปีที่ผ่านมานี้ ุครั้งที่นางฝัน็มักจะเล่าให้ท่านาา์ฟังู่เสมอ ท่านาา์กล่าวว่าหูท่านได้ฟังจนเบื่อหน่ายเต็มทีแล้ว เขาไม่สามารถตอบคำถามนางได้ ท่านาา์ักล่าวอีกด้วยว่า ฝันร้ายนั้นไม่อาจเอ่ยมาได้ เมื่อเอ่ยมาแล้วจะกลายเป็นจริง หลังจากนั้นนางจึงไม่เอ่ยถึงอีกเลย
“ท่านาา์ ในปีนี้ท่านจะมอบสิ่งใดให้เี่ยนเอ๋อร์เจ้าคะ?”
กูเฟยเี่ยนที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวังยื่นืไป นัยน์ตาสีดำทิฬคู่นั้นเปล่งประกายไปด้วยร่องรอยยินดี คลับคล้ายประกายทอแสงดวงดารา
วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดอายุครบสิบแปดปีนาง และัเป็นปีที่สิบที่นางได้มาอาศัยู่ ณ ทุ่งสมุนไพรแดนสวรรค์ปิงไห่ ท่านาา์กล่าวไ้ นางดูคล้ายกับนกาแ่ที่กำพร้าโดดเดี่ยว เขาจึงตั้งชื่อให้นางว่า “กูเฟยเี่ยน” กำหนดวันคล้ายวันเกิดในช่วงที่นกาแ่คืน นั่น็คือวสันตฤดู
ท่านาา์อาภรณ์ขาวยกืึ้มาอย่างสง่างาม บนอากาศ็ปรากฏหม้อภาชนะขนาดเล็ก เขายิ้มบางให้นางก่อนกล่าวว่า “เสี่ยวเี่ยนเอ๋อร์ เจ้าเติบใหญ่แล้ว ภาชนะปรุงยาหวางเป่าติง [1] ชิ้นนี้มอบให้แก่เจ้า”
หวางเป่าติงภายในมีอัคคีเทพ สามารถปรุงยาได้หลายพันชนิด ภายในภาชนะซ่อนช่องว่างเอาไ้ สามารถบุกเบิกทุ่งสมุนไพรได้อีกหลายร้อยพันู่ [2]
นี่เรียกได้ว่าเป็นสมบัติอันล้ำค่าท่านาา์!
กูเฟยเี่ยนตกตะลึงู่ครู่หนึ่ง ไม่ช้า็ตื่นเต้นจนนัยน์ตาทั้งสองข้างเปล่งประกายทอแสงวาววบ นางรีบคว้าภาชนะปรุงยามาหลบซ่อนไ้้าั กล่าวึ้มาอย่างจริงจังว่า “มอบให้แล้วมอบให้เลยนะเจ้าคะ ไม่เสียใจในภายหลังนะเจ้าคะ! ”
าา์อาภรณ์ขาวหัวเราะึ้มา เกิดจากความจำใจสามส่วน ตามใจเจ็ดส่วน ท่านลูบผมหน้าม้ากูเฟยเี่ยนอย่างแผ่วเบาจากนั้น็ย้อนถามว่า “เด็กน้อย สำหรับเจ้าแล้วาา์เคยเสียใจภายหลังด้วยหรือ? ”
กูเฟยเี่ยนรู้สึกว่าคำพูดท่านาา์มีบางสิ่งบางอย่างที่ให้ความรู้สึกแปลกประหลาด แต่นาง็ไม่ได้คิดอะไรมาก กัดที่ปลายนิ้วตนเองเพื่อใช้เลือดในาทำพันธสัญญากับหวางเป่าติงอย่างมีความสุข ในช่วงเวลานี้ ท่านาา์อาศัยจังหวะที่นางไม่ได้คาดคิดมาก่อนผลักนางจาก้าัตกลงไปในเหวลึกทันที
“อ๊า…”
กูเฟยเี่ยนตกลงไป โชคดีที่นางคว้ากิ่งไม้เอาไ้ได้ นางตื่นตระหนกตกใจอย่างหาที่สุดไม่ได้ตะโกนร้องเีั “ท่านาา์ ท่านทำอะไร? ท่านาา์…”
น้ำเสียงอันไพเราะท่านาา์อาภรณ์ขาวปรากฏถึงความอาลัยอาวรณ์่าท่าทางัคงสงบนิ่งดั่งเคย “เี่ยนเอ๋อร์ เจ้าจำเป็นต้องไปัดินแดนเสวียนคง สักวันเจ้าจะเข้าใจเอง! ”
กูเฟยเี่ยนจึงตระหนักได้ทันทีว่าท่านาา์ไม่ได้หยอกล้อนางเล่น นางตกใจจนร้องมาเีั “ข้าไม่เข้าใจว่าท่านพูดถึงสิ่งใด ท่านาา์ ช่วยข้าึ้ไป ช่วยข้า……”
เสียงที่ตอบสนองต่อนางหาใช่เสียงท่านาา์อาภรณ์ขาวไม่ แต่เป็นเสียงกิ่งไม้ที่หักดังเปราะ
“อ๊า… ท่านาา์เ ท่านจักต้องเสียใจในภายหลัง! ท่านจักต้องเสียใจในภายหลังอย่างแน่นอน…….”
กูเฟยเี่ยนตกลงไปในแนวดิ่งอย่างรวดเร็วประหนึ่งว่านางตกลงไปในเหวลึกที่ไร้จุดหมายปลายทาง ความรู้สึกแบบนั้นไม่เหืนกับร่างกายที่ตกลงไปแต่กลับเหืนวิญญาณนางที่กำลังร่วงหล่นลงไป...
--------------------------------
เชิงอรรถ
[1] หวางเป่าติง ภาชนะปรุงยาสมุนไพรสมัยโบราณ สามารถปรุงยารักษาได้หลากหลายชนิด
[2] ู่ หน่วยานับื้ี่จีน ี่าเท่ากับ เเ์ 1 ู่ = 666.6667 ตารางเมตร
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??