เรื่อง ทายาทบัลลังก์อสูร
ความรู้สึกเ็เีที่เาะอยู่าผิวเื้สร้างความรู้สึกาเ็จนญิารู้สึกตัวื่จากาหลับใหล่จะืาขึ้นาเพียงเื่พบ่าโลกานั้นไม่ก็ต่างอะไรกับตอนหลับตาเลยแม้แต่น้อยเพราะมันมืดมิดและเต็มไปด้วยความหนาวจนฉวีนวลงามเธอถึงกับสั่นสะท้าน
โลกราวกับถูกโอบล้อมด้วยพัสตราภรณ์สีดำจนหาแสงส่างอันน้อยนิดก็มิไ้มันมืดมิดเสียยิ่งก่าราตรีกาลข้างแรมที่ไร้แม้แต่แสงจากดวงดาวมันทำให้ญิาไม่สาารถมองเห็นอะไรไ้เลยแม้แต่ตัวเธอเอง
เธอลุกขึ้นยืนด้วยความยากลำบากผืนแผ่นดินใต้ร่างเธอนั้นปราศจากความมั่นคงอย่างสิ้นเชิงมันยืดหยุ่นชุ่มแฉะและคละคลุ้งไปด้วยกลิ่นคาวเลือดจนน่าสะอิดสะเอียนเธอค่อยๆ ก้าวย่างไปอย่างทุลักทุเลด้วยสภาพแผ่นดินอันไร้ความราบเรียบเบื้องเท้าจนเกือบจะล้มลงไปอีกก็ตั้งหลายต่อหลายครั้ง
ญิาก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างไร้ทิศทางเพียงเื่ควานหาแสงส่างสักเล็กน้อยที่จะทำให้เธอไ้รู้่าตัวเองนั้นอยู่ที่ไหนแสงส่างเพียงน้อยนิดที่จะทำให้พออุ่นใจไ้่าเธอไม่ไ้อยู่าลำพังในโลกอันมืดมิดเช่นนี้
ทุกก้าวย่างเป็นไปอย่างยากลำบากและเนิ่นนานราวกับไม่มีวันสิ้นสุดลงท่าหลังจากหลงวนเวียนอยู่นานดวงตากลมโตเธอก็เห็นรัศมีเรืองรองอะไรบางอย่างปรากฏขึ้นตรงที่ไกลแสนไกลเป็นแสงส่างที่แม้จะเป็นเพียงจุดเล็กๆ แต่มันก็ทำให้เธอรู้สึกคลายความหวาดกลัวลงไปไ้อย่างากายญิาพยายามสาวเท้าก้าวไปหาล้มลุกคลุกคลานอย่างทุลักทุเลแต่ดวงตาก็ยังคงมุ่งมั่นจับจ้องเพียงความสุกใสที่กำลังแผ่ขยายตัวกว้างออกราวกับ่าหากคลาดสายตาแล้วแสงสุกใสนั้นจะจางหายไป
ในขณะเดียวกันกับที่เธอวิ่งเข้าหาแสงนั้นญิาก็รู้สึกไ้่าแสงนั้นก็กำลังเคลื่อนเข้าาหาเธอเช่นเดียวกันและเพียงไม่นานเธอก็ไ้รู้่าที่าแสงนวลนั้นาจากอะไร
ร่างชายคนหนึ่งลอยเด่นอยู่เหนือศีรษะเธอใบหน้าเขาคมสันราวกับเทพบุตรจุติลงาจากสรวงสวรรค์หน้าผากกว้างเหนือคิ้วหนานั้นเสริมให้เขาดูแข็งแกร่งดวงตาโตบ่งบอกถึงความเป็นนักสู้นัยน์ตาเขาดำสนิทเหมือนท้องฟ้ายามราตรีส่วนจมูกก็โด่งเป็นสันไ้รูปซึ่งเื่พิศมองรวมกับริมฝีปากบางและแดงเรื่อเหนือคางกว้างรูปสี่เหลี่ยมที่มีรอยบุ๋มเล็กๆ ก็เสริมให้โครงหน้าอันแข็งแกร่งเขาสวยงามและบ่งบอกถึงความตั้งใจอันแน่วแน่ไ้เป็นอย่างดี
เขาเป็นชายที่มีร่างกายสูงใญ่และบึกบึนก่าชายไทยทั่วไปท่อนบนซึ่งปราศจากอาภรณ์นั้นอุดมไปด้วยมัดกล้ามอันแข็งแกร่งราวกับเป็นนักรบในอดีตกาลทำให้เื่ดูโดยรวมแล้วเขาช่างเป็นต้นแบบชายในฝันสำหรับผู้หญิงทั้งโลกไ้ไม่ยากเลยทีเดียว
“สหเทพ” ญิาร้องเรียกออกไปซึ่งเธอเองก็ตกใจไม่น้อยอยู่เหมือนกันที่เรียกชื่อเขาออกไปแบบนั้นเธอไม่รู้เหมือนกัน่าทำไมถึงเอ่ยชื่อนั้นออกไปเพราะเธอไม่เคยไ้ยินชื่อนั้นา่และนี่เป็นครั้งแรกก็่าไ้ที่เธอเห็นชายคนนี้ท่าลึกๆ แล้วเธอก็กลับรู้สึกเหมือน่ามีความผูกพันอะไรบางอย่างซึ่งลึกซึ้งและอัดแน่นอยู่ในก้นบึ้งหัวใจยามที่มองใบหน้างามนั้นอย่างเต็มสองตา
ชายผู้เรืองแสงยิ้มเป็นยิ้มที่ทำให้ญิารู้สึกเ็เีเสียยิ่งก่าอากาศที่โอบล้อมตัวเธออยู่จนขนลุกเกรียวขึ้นาอย่างไร้สาเหตุ
แล้วในที่สุดเขาก็ลอยลงาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอต้องแหงนหน้าขึ้นมองเขาด้วยสรีระที่ผิดแผกแตกต่างกันอย่างากาย
รอยยิ้มที่ชวนให้ขนลุกยังไม่จางหายไปเป็นรอยยิ้มที่ทำให้รู้สึกหวาดกลัวต่อความมืด่ที่จะไ้พบเขาเริ่มกลับาคงำจิตใจเธออีกครั้งหนึ่ง
แล้วสิ่งที่เธอั่ึก็เกิดขึ้นจนไ้…
“นังแพศยา” เขาคำรามใส่เธออย่างโกรธเกรี้ยว
เสียงอันดังกังวานเขาทำให้เธอถึงกับสะดุ้งความหวาดกลัวเหมือนเขาเป็นเจ้ากรรมนายเวรที่หวนกลับาจองล้างจองผลาญเธอพุ่งเข้าสู่จิตใจที่หวาดหวั่นอยู่แล้วให้ยิ่งหวาดกลัวเพิ่มขึ้นแต่มันก็ไม่ไ้สร้างความั่ึให้แ่เธอไ้เท่ากับเื่เขาื่ืหนาใญ่าบีบรัดลำคอเธอ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??