เรื่อง คู่มือเศรษฐีนีชาวนาฉบับสาวน้อยทะลุมิติ [แปลจบแล้ว]
ป่าเาี่มีฉากัเป็นพระอาทิตย์ตกดิน คล้ายข้ามพ้นผ่านขอบสีทองหนึ่งชั้น แสงพระอาทิตย์ยามอัสดงลอดผ่านประตูแะหน้าต่างสาดส่องไปทั่วบ้านัใหญ่ ำให้ดูอบอุ่นเป็นพิเศษ
เิจูลืมตาตื่นขึ้นมาพบเข้ากับสีเหลืองทองอร่ามทั่วทั้งห้อง เมื่อดึงสติัมาก็รู้สึกตกใจี่เหลับึยามโพล้เพล้เพียงนี้
เสียงเด็กอ่อนวัยของผิงอันดังสะท้อนมาจากนอกห้อง เเงี่ยหูตั้งใจฟัง เป็นหัวข้อควรระวังในการเี้ะ่าี่เากำลังถ่ายทอดให้แก่ท่านแม่ เิจูอดยิ้มไ่ไ้ ความจำของผิงอันไม่เลวเลย หลายเรื่องี่เคยพูดกับเาเพียงรอบเียวแต่เด็ก้ก็าาจำไ้หมด เด็กี่ฉลาดเช่นนี้ไม่ไปเข้าเรียนเขียนอ่านหนังสือช่างเป็นเรื่องี่น่าเสียดายเหลือเิ
ในหมู่บ้านไม่มีการก่อตั้งโรงเรียนขึ้นเอง หากอยากไปเรียนหนังสือรู้ตัวอักษรก็ต้องไปี่หมู่บ้านต้าวันข้างๆ ครอบครัวหลิวซิ่วไฉตรงทางเข้าหมู่บ้านไ้จัดตั้งโรงเรียนขึ้นมาเอง แต่นักเรียนในโรงเรียนมีไม่มาก ค่าเล่าเรียนสูงแะยิ่งกว่านั้นชนบทไ่ไ้ตระหนักรู้ึคุณค่าของการเรียนหนังสือมากเท่าไรนัก
ปีนี้ผิงอันเพิ่งะอายุครบเจ็ดปี เป็นอายุี่เหมาะแก่การเข้าเรียนรับการชี้แนะความรู้พอี
เิจูขบคิดในใจู่ครู่หนึ่ง ตอนนี้เป็นกลางเดือนสิบตามปฏิทินจันทรคติจีน หากว่าแการเี้ะ่าสำเร็จ รอเข้าฤดูใบไม้ผลิปีหน้าน่าะรวบรวมค่าซ่อมแซมบ้านพอ ตอนนั้นก็าา่ผิงอันเข้าเรียนไ้แล้วเช่นั
เิจูตื่นนอนมาด้วยจิตใจเบิกบานสดชื่น พลิกตัวลงจากเตียงแล้วพับผ้าห่มเก็บเสร็จเรียบร้อย่าคล่องแคล่ว นี่เป็นความรู้สึก่าหนึ่งี่ไม่เคยมีมาก่อน เในอีต ต้องใ้เวลามากกว่าสิบนาทีเพื่อดิ้นรนฝืนลุกตื่นเช้าให้ทันเข้างาน ทุกครั้งนึกึทีไร มักรู้สึกว่าร่างกายอ่อนเพลียเมื่อยล้าลืมตาไม่ขึ้น วันเสาร์-อาทิตย์ถ้านอนไม่ึสิบเอ็ดโมงหรือเี่ยงก็ะไม่ลุกเด็ดขาด เป็นแบบ่าภาวะุภาพจิตในเมืองใหญ่ี่ไม่ีเป็น่ายิ่ง แต่เในตอนนี้จิตใจกระฉับกระเฉง ไม่รู้สึกอ่อนเปลี้ยเพลียแรงหรือลังเลว่าะลุกหรือไม่ลุกีเลยแม้แต่้ นี่น่าะเป็นสรรพคุณของหญ้าจิตวิญญาณ เิจูยิ้มา่าพึงพอใจ “เป็นวันี่กระปรี้กระเปร่าวันหนึ่ง ีชะมัดเลย!”
เมื่อมีเสียงเท้าี่เพิ่งเดินาจากห้อง ผิงอันผู้มีสายตาแหลมคมก็หันหน้ามาทางเก่อนะโบกมือแะตะโกน่าตื่นเต้น “ท่านพี่ มาทางนี้เร็วเข้า ท่านเข้ามาดูนี่สิ!” หลี่ื่ก็มองมาจากทางหางตาแะอมยิ้มู่ด้านข้าง
เิจูเข้าไปดูใ้ๆ กรงไม้สูงรูปร่างสี่เหลี่ยมจัตุรัสอันหนึ่ง ำจากแผ่นไม้ชิ้นเล็กตอกเชื่อมเข้าั ระหว่างแผ่นไม้มีรอยแยกเป็นซี่ๆ ส่วน้าใมีะ่ากำลังแะผักป่าสะอาดู่ในุหนึ่ง าอดาขึ้นไ่ไ้ว่า “กรงมาจากไหนั? คงไม่ใช่ของบ้านเราหรอกใช่หรือไม่?”
“ฮิๆ ของบ้านเอ้อร์หนิวน่ะ พอท่านอาเจิ้งำี่พักไก่เหลือก็ไม่เอากรงไก่นี้แล้ว เอ้อร์หนิวับ้านไปบอกพวกเาว่าบ้านเราะเี้ะ่า ท่านอาเจิ้งเลยให้พวกเรามา ให้พวกเราใ้ไปก่อน” ผิงอันรู้สึกีใจสุดะบรรยาย ปกติเจ้าหนุ่ม้นี่ต้องมีความสัมพันธ์อันีกับเอ้อร์หนิวีู่่ในวัยใ้เคียงมากเป็นแน่
“อื้ม ไม่เลว ใ้เี้ะ่าไ้พอี ื้ี่ก็กว้างขวางพอ ข้างล่างมีร่องพอเหมาะสะดวกสบายต่อการำความสะอาดมูละ่าด้วย รอให้ลูกะ่าคลอดาแล้วก็ยังใ้ต่อไ้อีก ผิงอัน เจ้าขอบคุณท่านอาเจิ้งหรือยัง?” เิจูพยักหน้าไปพลางาไปพลาง
ผิงอันพยักหน้าตอบรับโดยมิรอช้า “บอกแล้ว ข้ายังนัดหมายกับเอ้อร์หนิวแล้วด้วย รอให้บ้านเราเี้ะ่าไ้มากๆ ก่อน ะเรียกเามาิเนื้อะ่าด้วยั ท่านพี่ ท่านว่าแบบนี้ีหรือไม่?” เากระวนกระวายใจเล็ก้ ะ่าเพิ่งเริ่มเี้ก็รับปากะให้เนื้ออื่นไปแล้ว
“ย่อมีเยี่ยมแน่นอน พวกเจ้าช่วยตัดหญ้าี่ะ่าชอบิแล้วเี้มันให้ี อยากะิ่าไรก็ิไ้ รอให้ะ่าบ้านเราเยอะเป็นฝูงแล้วก็ให้บ้านเาเสียสักตัวสองตัว” เิจูตอบด้วยรอยยิ้ม เยังหวังให้พวกเาลงมือช่วยเหลือเป็น่ายิ่ง อาศัยเพียงเเียวเี้ะ่ากลุ่มใหญ่ั้ เพียงแค่คิดก็เหนื่อยอ่อนแรงแล้ว เตั้งใจว่าทุกวันะหยดน้ำแร่สองสามหยดลงไปในอาหารให้หลี่ื่กับผิงอันทาน ค่อยๆ บำรุงสภาพร่างกายทั้งสอง ผ่านไปช่วงหนึ่งผิงอันคงะาาใ้ชีวิตกระโดดโลดเต้นไ้เหมือนเด็กปกติ ต้องเี้ผู้มีความาาตัว้ให้ีๆ เาะเรื่องเี้ะ่าต้องึ่าเาแล้ว
“จริงหรือ นั่นย่อมีเป็น่ายิ่ง ท่านพี่ ข้ากับเอ้อร์หนิวปรึกษาัแล้ว ทุกวันพวกเราะขึ้นเาไปตัดหญ้ามาเยอะๆ พอะ่าเป็นฝูงแล้วต้องแบ่งให้เอ้อร์หนิวด้วยเล่า” ผิงอันำการรับรองด้วยการตบหน้าอกเล็กของตนเบาๆ พยายามเพื่อให้ไ้ะ่าสองตัวแทนเอ้อร์หนิว เารู้สึกีใจมากจริงๆ
เิจูคิดแล้วก็พยักหน้าในใจ กริยา่าาี่คิดแทนประโยชน์ของเพื่อน นิสัยเจ้าหนุ่ม้นี่ไม่เลวเลย ไ่ไ้มีนิสัยตระหนี่เห็นแก่ตัวเาะฐานะทางบ้านลำบากยากแค้น เป็นี่สามารถอบรมสั่งสอนไ้
หลี่ื่ฟังบทสนทนาระหว่างทั้งสองู่ด้านข้างเงียบๆ มองเิจูี่ผอมเห็นะู แต่ใ้าเล็กๆ ัมี่าามีชีวิตชีวา ในใจามีความุเป็น่ายิ่ง แม้เมื่อก่อนเิจูะัใ่น้องา แต่มักกระำมากพูด้ ตัวหลี่ื่เองก็พูดไ่ไ้ ในใจจึงแอบวิตกกังวลแะแสดงาไ้ไม่ีนัก กระทั่งบรรยากาศในบ้านค่อนข้างน่าอึดอัดู่ทีเียว ตอนนี้ี่้หญิงาสองู่ร่วมั ัใ่กลมเกลียวั่าสงบุราบรื่น หลี่ื่มองด้วยความปลื้มปิติ ในดวงตาอดเผยรอยยิ้มล้ำลึกาไ่ไ้
เมื่อเห็นว่าดวงอาทิตย์ค่อยๆ ลาลับไปทางทิศตะวันตกแล้ว หลี่ื่จึงหมุนกายเดินเข้าไปในครัวเร่งำอาหารเย็น กำลังคิดว่าในบ้านยังมีแป้งสาลีจำนวนหนึ่ง าลังเลเล็ก้ ก่อนะเทั้ลงไปในกะละมัง แป้เข้าด้วยั่าตั้งอกตั้งใจ
ตอนเิจูกำลังหนีบจมูกเดินจากห้องปลดทุกข์ ปากก็พึมพำว่าหากหาเงินไ้แล้วเรื่องแรกคือต้องจัดการุานี่ให้ี ัใ้กระบวยตักน้ำล้างมือเสร็จแล้ว เก็วิ่งมาี่ห้องครัว ก่อนะพบเรื่อง่าแปใเล็ก้ เเห็นหลี่ื่กำลังแป้ จากาำของเ้าร่างเิ ในบ้านันี้ิอาหารปะเเส้น้มาก สาเหตุง่ายๆก็คือแป้งสาลีแพงมาก ราคาแป้งครึ่งกิโลกรัมาาซื้อธัญพืชไ้ึหนึ่งกิโลกรัม ครอบครัวหูใ้ชีวิต่าอัตคัดขัดสน แป้งสาลีจำนวนมากี่กำลังจับัเป็นก้อนนี้น่าะเป็นแป้งนึ่งวอวอโ [1] หรือไม่ก็หมั่นโ หากำเส้นก๋วยเตี๋ยว่าเียวคงำาไ้้มาก
“ท่านแม่ ท่านะำวอวอโหรือหมั่นโใช่หรือไม่เจ้าคะ” เาด้วยความอยากรู้
หลี่ื่ยิ้มพลางำ่าากางมือยืดความยาว “เส้นบะหมี่?”
เิจูีใจ ชาติก่อนเเป็นทางใต้ ไม่ชอบทานบะหมี่เท่าไรนัก แต่ธัญพืชิมาเยอะแล้ว จึงรู้สึกว่าบะหมี่น่าทานขึ้นมา ในโลกก่อนพวกเทานบะหมี่หลากหลายชนิดมาก เช่น หมี่เฟิ่น [2] ้าเฟิ่ [3] จ้วนเฟิ่น [4] หยางยู่เฟิ่น [5] เป็นต้น แต่ละ่าเป็นบะหมี่ี่มีความอร่อยโดดเด่นต่างัไป นึกึตอนนี้ี่ัไปิไ่ไ้แล้ว เก็รู้สึกอยากทุบหน้าอกตนเองเสียทีหนึ่ง
มองไปี่หลี่ื่ี่แป้เสร็จด้วยความคล่องแคล่วว่องไว ก่อนะเอาผ้าคลุมวางไ้ด้านข้าง ต่อจากนั้นก็ำความสะอาดหม้อใส่น้ำจุดไฟเรียบร้อยเสร็จภายในอึดใจเียว เิจูาขั้นตอน่าๆ ่าละเอียด เคอยช่วยเติมฟืนบ่อยๆ ผ่านไปไม่นานหลี่ื่ก็หยิบไม้แป้าเริ่มแป้ าแป้ระดับความหนาพอเหมาะด้วยความรวดเร็ว ทันทีัจากนั้นก็นำแป้งมาหั่นเป็นท่อนซ้อนัเป็นชั้นๆ เสียงเขียงดัง “ตึกๆ” ตามมาติดๆ เส้นบะหมี่หั่นไม่นานก็เสร็จเรียบร้อยแล้ว เิจูมอง่าสนใจเป็น่ายิ่งู่ด้านข้าง เไม่เคยนวดเส้นบะหมี่มาก่อนเลยรู้สึกแปลกใหม่เป็น่ามาก
ัจากรอน้ำในหม้อเริ่มเดือดปุดๆ หลี่ื่ค่อยเอาเส้นใส่ลงไป าหยิบตะเกียบมาครู่หนึ่ง ัจากนั้นก็จากแท่นหน้าเตาไป ไม่นานก็ถือหอมเล็กัมา ล้างหั่นละเอียด่าชำนาญ ล้วงไข่จากในะ้าาฟองหนึ่งพร้อมตอกใส่เข้าไป เริ่มเบาๆ หลี่ื่เห็นเิจูจ้องมอง่าตั้งใจ จึงอดยิ้มาไ่ไ้ ัจากนั้นจึงหยิบกระปุกเกลือาจากในตู้่าระมัดระวังใส่ลงไปเพียงเล็ก้ เิจูี่มองู่ด้านข้างพึมพำขึ้นมาในใจว่า “บะหมี่หม้อนี้ใส่เกลือ้เิไปแล้ว” เมองหลี่ื่ี่หยิบกระปุกน้ำมันค่อนข้างเล็กาอีกครั้ง ใ้ช้อนไม้ขูดก้นกระปุกเบาๆ เิจูชะโงกหน้าไปดู พบว่าน้ำมันในกระปุกู่ตรงก้น เมื่อใส่น้ำมันครึ่งช้อนไปในหม้อ หลี่ื่ก็วางฝาปิดัลงไป่าระมัดระวัง
เิจูมองแล้วกระตุกยิ้มุปาก จำไ้ว่าเมื่อก่อนมักะโวยวายตอนลดน้ำหนักู่บ่อยๆ บางครั้งทานผักต้มน้ำเปล่า ไม่ใส่น้ำมันสักหยด แค่คิดก็รู้แล้วว่ารสชาติของผักนั้นเป็น่าไร ตอนนี้ทั้งครอบครัวล้วนผอมราวกับผู้ประสบภัย น้ำมันจึงกลายเป็นอาหารี่เข้าึยาก
หลี่ื่ดูว่าระดับความร้อนของไฟไ้ี่แล้ว จึงหั่นผักดองใส่ลงไปจำนวนหนึ่ง่าฉับไว เล็ก้ให้เข้าัก่อนะโรย้ซอยไ้ด้านบน ิ่ลอยาจากหม้อ เิจูี่ไ้ิ่จึงกลืนน้ำลาย่าไม่รู้ตัว เห็นว่าหลี่ื่ตักเส้นบะหมี่ขึ้นมาแบ่งใส่เป็นถ้วยๆ เจึงใ้สองมือยกบะหมี่ัเข้าไปยังห้องโง ัจากวางลงด้วยความระวังก็แอบใส่น้ำแร่ลงไปในบะหมี่
สามทานอาหารมื้อเย็นเสร็จด้วยจิตใจี่ชื่นมื่น ผิงอันชมท่านแม่หลี่ื่ของเาทันทีว่า “ท่านแม่ ฝีมือำอาหารของท่านนับวันยิ่งีขึ้น บะหมี่วันนี้ำไ้อร่อยมากๆ ข้าซดน้ำแกงเสียเกลี้ยงเลย” กล่าวก็เีปาก ่าาอาลัยอาวรณ์
หลี่ื่มองแล้วยิ้ม ี่จริงในใจาก็มีความประหลาดใจเล็ก้ กรรมวิธีเหมือนัแท้ๆ ไ่ไ้ใส่วัตถุดิบพิเศษอะไรเพิ่ม ัรู้สึกอร่อยกว่าเมื่อก่อนเล็ก้จริงๆ หรือเป็นเาะไ่ไ้ทานบะหมี่มานานมากแล้ว? คิดไ้ดังนี้ความหดหู่ในใจก็ค่อยๆ รื้นขึ้น
ัเก็บกวาดถ้วยแะตะเกียบเสร็จ่ารวดเร็วฉับไวแล้ว หลี่ื่ก็ยกถ้วยยาเข้ามา เิจูหน้ากระตุกเล็ก้ ในใจลืมคิดไปว่ายังมีตอปัญหาตอนีู้่ อยากแสร้งถ่วงเวลาไป แต่เห็นแววตาคาดหวังี่แสดงความห่วงใยัใ่ของหลี่ื่แล้ว เจึงรับถ้วยมาดื่มลงไป่าไม่รู้เนื้อรู้ตัว ความขมาาทนไ้มากกว่าเหลียน [6] ทั่วทั้งใ้าของเย่นเป็นคุณยายตัว้
ค่ำคืนนี้ ัเิจูล้างหน้าบ้วนปากก็ไ่ไ้รีบเข้านอน เาะงีบหลับกลางวันแะตื่นค่อนข้างเย็น ดังนั้นเลยู่บนเตียงดินี่ห้องใหญ่ หาเรื่องคุยกับผิงอันไปเรื่อยเปื่อย แถมยังู่ภายใต้ะเีน้ำมันแสงสลัว หลี่ื่เข้ามาใ้หน้าะเี สองมือาะเย็บื้รองเท้า เสียงด้ายป่านผ่านทะลุื้รองเท้าดังสะท้อนในความมืด
เิจูมองด้วยความทึ่ง รองเท้าในบ้านตลอดทั้งปีสี่ฤดูล้วนอาศัยหลี่ื่ำด้วยมือขึ้นมาเียว ทุกวันเ็มักะใ้ะเีน้ำมัน่แ ใ้เวลาสองึสี่ั่โในการำ ขนาดำเช่นนี้แล้วยังไม่ทันความเร็วของการชำรุด รองเท้าทุกหลุดลุ่ยแล้วก็ต้องปะ ปะแล้วก็หลุดลุ่ยอีก สวมไม่าาปะไ้ึะเลิกสวม
เิจูเด็กนักแรงกำลังไม่เพียงพอ แะยังไม่เคยเรียนรู้ว่าื้รองเท้าเย็บ่าไร เมองหลี่ื่ใ้ี่เาะ เาะลงไปแรงๆ ก่อน แล้วใ้เข็มสอดทะลุ เย็บถักไปมา่าตั้งใจ
หลี่ื่เงยหน้าขึ้นมองเ ยิ้ม แล้วหาผ้าเก่าๆ ชิ้นหนึ่งาจากะ้าปัก ่ให้เ เิจูรับมาดู อดี่ะอึดอัดไ่ไ้ บนผ้าวาดแบบรูปร่างดอกไม้เอาไ้ ปักลวกๆ ไปแล้วสองกลีบ เป็นของเก่าี่เิจูในอีตใ้ฝึกฝีมือ ดูจากรอยเย็บี่บิดเบี้ยวแล้วเหมือนว่ายังไม่ชำนาญ ก็ี ตนเองำงานเย็บปักถักร้อยไม่เป็น พอะยอมรับความาาของร่างเก่าไ้
ถือเข็มกับด้ายเย็บปักเีนแบบ งานด้านเย็บปักำมือเหล่านี้สำหรับเิจูแล้วไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไร เมื่อก่อนตอนี่ครอสติสเป็นี่นิยมเก็ไม่เคยลองำมาก่อน าาจับเข็มเย็บเงื่อนไ้ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว
ภายใต้แสงจากะเีน้ำมัน ผ้าปักกลีบดอกไม้ี่เหลือเสร็จด้วยรอยเย็บยุ่งเหยิง เมื่อกางพิจารณา่าถี่ถ้วน ก็พอมอง่าถูๆ ไถๆ ว่าเป็นลายดอกไม้ เิจูเบะปาก่าจำใจ “ไอ๊หยา” เยืดเอว่าเกียจคร้าน ก้มหน้าปักเป็นั่โ ปวดไปทั้งลำคอแะแผ่นเอว หลี่ื่นั่งท่าเช่นนี้มากกว่าสองั่โทุกวัน ะูคงแข็งหมดแล้วกระมัง
“ท่านแม่ พักเสียหน่อยเถิด อย่านั่งนานเช่นนี้เลย ะปวดเอวเอาไ้นะเจ้าคะ” เิจูเอ่ยโน้มน้าว ผิงอันีู่่ด้านข้างเข้าสู่ห้วงนิทราไปนานแล้ว แต่หลี่ื่ยังยุ่งกับงานของตนไม่หยุด
หลี่ื่เงยหน้ามองสีของท้องฟ้า แล้วจึงหันมาพยักหน้าให้เ มือผอมบางวางื้รองเท้าในมือลง ก่อนะลุกลงจากเตียง ยืนถือะเีน้ำมันแสดงเจตนาว่าะ่เิจูัห้องไปนอน
“ท่านแม่ ไม่ต้อง่ข้าหรอก วันนี้พระจันทร์สว่าง พอมองไ้เห็นู่ ข้าะัห้องเอง ท่านรีบนอนเถิด” ขณะพูดเก็วิ่งจากห้องโงหายวับไปกับตา ัจากปิดประตูลงเรียบร้อย ก็ไ่ไ้รีบัห้อง แต่หันัั เหลือบไปมอง เมื่อแน่ใจว่าหลี่ื่ไ่ไ้ตามา จึงแอบย่องไปห้องครัว่าเบามือเบาเท้า
เชิงอรรถ
[1] วอวอโ ลักษณะเป็นโ ตรงก้นเป็นหลุม สีเหลืองนวลสวย เป็นอาหารปะเแป้งอีกแบบหนึ่งของจีนทางเหนือ โดยำจากแป้งข้าวโพดแะถั่วเหลือง ซึ่งในอีตะเป็นอาหารหลักของ รสชาติะแห้งกระด้างกว่าก้อนหมั่นโ
[2] หมี่เฟิ่น เป็นอาหารว่างี่มีลักษณะพิเศษชนิดหนึ่งของื้ี่ทางภาคใต้ของประเทศจีน เจียวโหยวมักเรียกเป็นก๋วยเตี๋ยวหรือบะหมี่ หมี่เฟิ่นใ้ข้าวจ้าวเป็นวัตถุดิบหลัก
[3] จ้าเฟิ่น เป็นเส้นี่เกิดจากการหมักแะใส่ส่วนผสมจำพวกเนื้อสัตว์แะอื่นๆ ผสมแล้วใ้เครื่องกดาเป็นเส้น
[4] จ้วนเฟิ่น เป็นอาหารว่างลักษณะพิเศษในกวางตุ้งแะยูนนาน วัตถุดิบหลักำจากข้าวจ้าวคุณภาพสูง
[5] หยางยู่เฟิ่น หรืออีกชื่อว่าทู่โต้วเฟิ่น เป็นอาหารว่างื้บ้านี่มีชื่อเสียงชนิดหนึ่ง มีต้นกำเนิดจากราชสำนักในราชวงศ์หมิง วัตถุดิบหลักคือแป้งมันสำปะั
[6] เหลียนหรืออึ่งโน้ย เป็นหนึ่งในสมุนไพรแห้ง ี่ีฤิ์เย็นแะขมี่สุดในทางการแพทย์แจีน
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??